شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد در نوزادان استان خراسان جنوبي

مقاله اصيل پژوهشي شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد در نوزادان استان خراسان جنوبي چكيده كوكب 4 3 2 1 نمكين الهام صديقي غلامرضا شريفزاده محمود زردست زمينه و هدف: كمكاري مادرزادي تيروييد از شايعترين بيماريهاي غدد درونريز و از علل مهم و قابل پيشگيري عقبماندگي ذهني محسوب ميشود. اين مطالعه جهت بررسي ميزان شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد در نوزادان استان خراسان جنوبي انجام شد. روش تحقيق: اين مطالعه توصيفي گذشتهنگر روي نوزادان متولد شده استان خراسان جنوبي كه از تيرماه 1385 تا اسفندماه 1388 در طرح غربالگري هيپوتيروي يد مادرزادي شركت داده شده بودند انجام شد. نوزادان با (Thyroid-stimulating hormone) TSH پاشنه پاي بيشتر يا مساوي 5 فراخوانده شدند. سپس سطح سرمي TSH آنها اندازهگيري شد. نوزاداني كه سطح سرمي TSH بيشتر يا مساوي 10 mu/l داشتند به عنوان بيمار كمكاري مادرزادي تيروي يد محسوب شدند. از نرمافزار SPSS جهت آناليز دادهها استفاده شد. يافتهها: از 38987 نوزاد متولد شده (3/21 1248 درصد) نوزاد فراخوانده شدند. از اين تعداد نوزاد (1/83 درصد) TSH سرمي بيشتر يا مساوي 10 mu/l داشتند كه هيپوتيروي يد در نظر گرفته شدند. در غربالگري اوليه در نوزادان هيپوتيروي يد مقدار TSH پاشنه پا در 45 درصد بين 5 تا 10 در 20 درصد بين 10 تا 19/9 و در 35 درصد 20 و يا بالاتر (mu/l) بود. شيوع بيماري 1 در 549 تولد زنده به دست آمد. پسران 6 درصد بيشتر از دختران مبتلا به كمكاري تيروي يد بودند. 98/6 درصد از مادران نوزادان هيپوتيروي يد مبتلا به بيماري تيروي يد نبودند. 50/7 درصد بيماران ساكن شهر بودند. نتيجهگيري: شيوع هيپوتيروي يدي مادرزادي در استان خراسان جنوبي بالاست. با توجه به اهميت اين بيماري در ايجاد عقبماندگي ذهني ترغيب والدين به شركت در طرح غربالگري كمكاري مادرزادي تيروي يد ضروري به نظر ميرسد. واژههاي كليدي: كمكاري مادرزادي تيروي يد نوزاد خراسان جنوبي مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند. 1391 19(2): 191-199 دريافت: 1390/03/14 پذيرش: 1391/03/02 1 استاديار گروه كودكان دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند بيرجند ايران. 2 پزشك عمومي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند بيرجند ايران 3 كارشناس ارشد اپيدميولوژي عضو هيا ت علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند بيرجند ايران 4 نويسنده مسو ول استاديار گروه پاتولوژي دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند بيرجند ايران آدرس: بيرجند- خيابان غفاري- بيمارستان وليعصر (عج) تلفن: 0561-4443000 نمابر: 0561-223211 پست الكترونيكي: dr.zardast@yahoo.com 191

بررسي شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد... كوكب نمكين و همكاران مقدمه كمكاري مادرزادي تيروييد از شايعترين بيماريهاي غدد درونريز و از علل مهم و قابل پيشگيري عقبماندگي ذهني محسوب ميشود (1). فعاليت طبيعي غده تيروي يد براي رشد جسمي و ذهني نوزاد ضروري است (2). اكثر نوزادان هيپوتيروي يد در بدو تولد ظاهري طبيعي دارند و علايم باليني اختصاصي ندارند. بنابراين اگر تشخيص فقط بر مبناي علايم باليني صورت گيرد نوزاد دچار عوارض جبرانناپذيري همچون ناشنوايي و عقبماندگي ذهني خواهد شد (3). از طرفي اختلالات ضريب هوشي ناشي از اين بيماري فقط زماني قابل پيشگيري است كه بيماري در دوره نوزادي تشخيص داده شود (5 4). در نتيجه اقدامات غربالگري جهت تشخيص زودرس و به موقع اين بيماري ضروري ميباشد. امروزه غربالگري در بسياري از كشورهاي پيشرفته جهان به طور روتين از طريق اندازهگيري TSH hormone) (Thyroid-stimulating و T4 خون بندناف و يا خون پاشنه پاي نوزاد انجام ميشود ولي اين امر در كشورهاي در حال توسعه به طور كامل اجرا نميشود (6). از اين رو بسياري از نوزادان مبتلا به كمكاري تيروي يد به موقع شناخته و درمان نميشوند. مطالعههاي غربالگري كمكاري مادرزادي تيروي يد اولين بار در سال 1972 در امريكاي شمالي شروع شد. در ايران براي اولين بار طرح غربالگري كمكاري مادرزادي تيروي يد در سال 1366 توسط عزيزي و همكاران اجرا گرديد. به دنبال آن و پس از طرح يدرساني عمومي طرح غربالگري در استان فارس توسط كرميزاده و امير حكيمي اجرا شد (3). به طور كلي ميانگين شيوع اين بيماري در ايران 1 در 1000 مورد تخمين زده ميشود. حال آن كه شيوع آن در جهان 1 در 3000 است كه نشاندهنده شيوع بالاي اين بيماري در كشور ايران ميباشد (7). اجراي طرح غربالگري كشوري كمكاري مادرزادي تيروي يد از سال 1385 در ايران و از 3 ماهه دوم آن سال در استان خراسان جنوبي شروع شد. با توجه به اهميت تشخيص زودرس بيماري در جلوگيري از عوارض غير قابل جبران در نوزادان لازم به نظر ميرسد تا شيوع آن در اين استان مورد بررسي قرار گيرد. بنابراين بر اساس اين مطالعه ميتوان در آينده تصميمهاي راهبردي و مفيدي براي افزايش سطح سلامتي افراد اين استان در نظر گرفت. روش تحقيق اين مطالعه توصيفي تحليلي از نوع مقطعي گذشتهنگر بود. كليه نوزادان متولد شده در استان خراسان جنوبي در طي تير ماه سال 1385 تا پايان اسفند 1388 كه در طرح غربالگري كمكاري تيروي يد شركت نمودند مورد مطالعه قرار گرفتند. از كليه نوزادان متولد شده بر اساس پروتكل كشوري در روز 3-5 پس از تولد نمونه خون از كف پاي نوزادان گرفته شد. اين كار با لانست توسط نمونهگيران آموزش ديده طرح كشوري در مراكز بهداشتي درماني و خانههاي بهداشت سطح استان انجام شد. نمونههاي خون تهيه شده در دماي اتاق خشك شد و با پست پيشتاز به آزمايشگاه غربالگري استان ارسال شد. نمونهها در آزمايشگاه در دماي محدوده 20-25 درجه سانتيگراد حفظ شد. نمونهها دقيقا قبل از انجام آزمايش پانچ شد و جهت انجام آزمايش در چاهك قرار داده شد. باقيمانده كاغذ فيلتر در كيسه مخصوص در يخچال گذاشته شد. جهت اندازهگيري TSH كف پا از روش ELISA استفاده شد. نوزادان با مقادير TSH كف پا بالاتر از 5 mu/l فراخوانده شدند. اين فراخوان به صورت فوري و از طريق نمابر به مراكز بهداشت شهرستانها اعلام گرديد. نوزاد مشكوك (با آزمايش اوليه بيشتر از 5) mu/l در اسرع وقت به متخصص مشاور برنامه در شهرستان ارجاع داده شد. در صورتي كه نوزاد فراخوانده در نمونه غربالگري TSH كمتر از 5 mu/l داشت طبيعي تلقي ميشد. در صورتي كه در غربالگري < 9/9 TSH < 5 داشت در سن 4 هفتگي نمونه 192

دوره 19 شماره 2 تابستان 1391 مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند وريدي براي تعيين غلظت T3RU T4 TSH اخذ ميگرديد. در صورتي كه < 19/9 TSH < 10 بود در سن 2-3 هفتگي نمونه وريدي براي تعيين غلظت T4 TSH T3RU گرفته ميشد. پس از دريافت جواب آزمايش در صورت بيمار بودن درمان بر اساس دستورالعمل كشوري شروع ميشد. در صورتي كه TSH بالاتر از 20 mu/l بود نمونه وريدي گرفته ميشد. پس از اخذ نمونه درمان با لووتيروكسين شروع ميشد. بعد از دريافت نتيجه آزمايشهاي وريدي و در صورت اثبات كمكاري تيروي يد درمان ادامه مييافت. در صورت طبيعي بودن جواب آزمايشهاي وريدي درمان قطع ميشد. بر اساس پروتكل كشوري در دوران نوزادي (هفته 1-4) مقادير سرمي T4 < 6/5 ug/dl و TSH > 10 mu/l نشاندهنده هيپوتيروي يدي است.(8) آزمايشهاي سرمي به روش الكتروكمي لومينسانس ECL) يا (Electrochemiluminescence و توسط دستگاه Elecsys 2010 توسط كيت Roche انجام شد. پرسشنامه طرح با مصاحبه با مادر به صورت حضوري يا تلفني و با استفاده از پرونده بهداشتي كودك تكميل گرديد. پرسشنامه شامل سو الاتي از قبيل جنس كودك وزن هنگام تولد نوزاد سن مادر سن حاملگي فصل تولد نوزاد محل سكونت مادر مبتلا به تيروي يد و وضعيت ازدواج فاميلي والدين بود. پس از انجام آزمايش مقدار TSH سرم نوزاد نيز در پرسشنامه ثبت گرديد. دادهها پس از جمعآوري در نرمافزار SPSS 15 وارد شد 2 و به وسيله آزمونهاي آماري χ و Fisher در سطح = 0/05 α آناليز شد. يافتهها از تعداد 38987 نوزاد متولد شده در 8 شهرستان استان خراسان جنوبي در طي دوره مطالعه 20164 نوزاد پسر (51/7 درصد) و 18823 نوزاد دختر (48/3 درصد) بودند. از اين تعداد نوزاد مورد مطالعه در بررسي اوليه TSH خون كف پا 1248 نوزاد (3/2 درصد) بيشتر يا مساوي 5 mu/l بود كه فراخوان شدند. از كل نوزادان در 1111 نفر (89 درصد) TSH خون كف پا بين 106 5-9/9 mu/l نوزاد (8/5 درصد) TSH بين 10-19/9 mu/l و 31 نوزاد (2/5 درصد) TSH بيست و بالاتر داشتند. پس از اندازهگيري TSH سرمي نوزاد (1/82 در هزار نوزاد) TSH سرمي 10 mu/l و بالاتر داشتند كه با تشخيص هيپوتيروي يدي تحت درمان قرار گرفتند. بر اساس اين نتايج بروز كمكاري مادرزادي تيروي يد در نوزادان استان خراسان جنوبي يك در هر 549 نوزاد تعيين گرديد. در بين شهرستانهاي استان بيشترين ميزان بروز بيماري مربوط به شهرستان سرايان (3/16 در هزار تولد زنده) و كمترين ميزان بروز مربوط به شهرستان نهبندان (0/58 در هزار تولد زنده) تعيين شد (جدول 1). ميزان بروز كمكاري مادرزادي تيروييد در طي سالهاي 1385 تا 1388 از 1/2 به 2/77 در هزار تولد زنده افزايش داشت كه اين افزايش از نظر آماري معنيدار بود (جدول 2). ميزان بروز كمكاري مادرزادي تيروي يد در نوزادان پسر 1/89 در هزار تولد زنده (38 مورد) و در نوزادان دختر 1/76 در هزار تولد زنده (33 مورد) تعيين شد كه اختلاف معنيداري از اين نظر مشاهده نگرديد (0/76 = P). ويژگيهاي نوزادان هيپوتيروي يدي: نوزاد مبتلا به هيپوتيروي يدي تشخيص داده شد. از اين تعداد 38 نفر پسر (53/5 درصد) 5 نفر نارس (7 درصد) 35 نفر روستايي (49/3 درصد) 24 نوزاد با سابقه ازدواج فاميلي (33/8 درصد) و يك نوزاد سابقه بيماري تيروي يد در مادر (1/7 درصد) داشت (جدول 3). ميانگين TSH پاشنه پا در مبتلايان به هيپوتيروي يد 31/4 mu/l سرمي TSH و ميانگين 29/3±37/1 mu/l 38/8 ± تعيين گرديد. سطح TSH پاشنه پا در مبتلايان به هيپوتيروي يد در 32 نوزاد (45 درصد) بين 5-9/9 در 14 نوزاد (20 درصد) بين 10-19/9 و در 25 نوزاد (35 درصد) بيست و بالاتر (mu/l) بود. 193

بررسي شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد... كوكب نمكين و همكاران جدول 1- بروز كمكاري مادرزادي تيروي يد در نوزادان غربالگري شده استان بر حسب شهرستان جنس ازدواج فاميلي نام شهرستان بيرجند سربيشه نهبندان درميان قاين فردوس و بشرويه سرايان جمع تعداد كل نوزادان غربالگري شده 17030 تعداد نوزادان فراخوان شده تعداد (درصد) (4) 680 بروز در هزار تولد زنده تعداد (بروز در هزار تولد زنده) (1/35) 23 (2/77) 5 (0/58) 2 (2/68) 7 (2/52) 21 (1/96) 8 (3/16) 5 (1/82) (2/1) 38 (1/1) 38 (3/75) 98 (2/4) 200 (3/6) 146 (3) 48 (3/21) 1248 1806 3497 2617 8356 4096 1585 38987 جدول 2- مقايسه بروز كمكاري مادرزادي تيروي يد در نوزادان غربال شده استان در طي سالهاي 1385 تا 1388 سال بررسي 1385 تعداد نوزادان غربالگري شده 4193 تعداد نوزادان مبتلا به كمكاري مادرزادي تيروي يد 5 بروز در هزار تولد زنده 1/19 1/18 1/59 2/77 12 19 35 10195 11939 12660 1386 1387 1388 بيماري تيروي يدي مادر سن مادر سن جنين محل سكونت وزن نوزاد دختر پسر دارد ندارد دارد ندارد زير 35 سال 35 سال و بالاتر ترم پره ترم روستا شهر زير 2500 گرم 2500 گرم و بالاتر جدول 3- مشخصات جمعييتشناختي نوزادان هيپوتيروي يد فراواني 33 38 درصد فراواني 46/5 53/5 جمع فراوانيها 33/8 66/2 1/4 98/6 /8 28/2 93 7 49/3 50/7 8/5 91/5 24 47 1 70 51 20 66 5 35 36 6 65 194

دوره 19 شماره 2 تابستان 1391 مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند بحث طبق نتايج اين مطالعه شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد در استان خراسان جنوبي 1 در هر 549 تولد زنده به دست آمد كه نسبت به آمار كشورهاي پيشرفته شيوع بسيار بيشتري داشت (1 در 3000) (7). گزارشهاي جديد نشان دادند كه در ايالت متحده شيوع از 1 در 3000 به 1 در 2000 افزايش يافته است. دلايل اين افزايش مشخص نيست. شايد تغيير روشهاي اندازهگيري و افزايش حساسيت و دقت آن در تشخيص بيشتر موارد بيماري نقش داشته باشد (10). ميزان شيوع بر حسب نژاد و منطقه جغرافيايي متفاوت است (9). در مطالعهاي در نيويورك شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد در نژاد آسيايي بالاتر گزارش شد (1:1016) (10). در ايران در مطالعهاي كه در شهر تهران توسط اردوخاني و همكاران انجام شد شيوع كمكاري مادرزادي در نوزادان 1 در 914 تولد زنده گزارش شد (11). همچنين در مطالعهاي كه توسط كرميزاده و اميرحكيمي در شيراز به انجام رسيد شيوع اين بيماري 1 در 1433 مورد گزارش شد (12). طي مطالعههاي سالهاي اخير شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد در اصفهان در سال 1381 يك در 342 تولد زنده و در سال 1388 يك در 333 تولد زنده در شهر كرمان 1 در 1000 مورد در شهر قزوين 1 در 446 مورد و در بروجرد 1 در 397 مورد گزارش شد (14 1). 13 اين آمار نشاندهنده اين است كه شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد در استان خراسان جنوبي نسبت به متوسط جهاني بسيار بالاتر و به طور تقريبي در سطح متوسط آمار ايران ميباشد. بر اساس نتايج حاصل از مطالعه حاضر ميزان فراخوان در استان خراسان جنوبي 3/21 درصد به دست آمد. اين ميزان نسبت به شهرهاي تهران (1/06 درصد در سال 1380) كاشان (1/7 درصد) اراك (2/36 درصد) و اصفهان (2/65 درصد) مقدار بالاتري را نشان داد (15-18). مطالعههاي انجام گرفته در مورد ميزان فراخوان در كشورهاي مختلف نيز متفاوت گزارش شده است. ميزان فراخوان در فيليپين 0/16 درصد در استوني 3/3 درصد و در تركيه 2/3 درصد است (19-21). از عوامل احتمالي مو ثر در بالا بودن ميزان فراخوان در استان خراسان جنوبي ميتوان به كمبود يد در منطقه كيفيت پايين يد در نمكهاي مصرفي تفاوتهاي قومي- نژادي افزايش آگاهي عموم مردم پيگيري مسو ولين و خانوادهها جهت شركت در طرح غربالگري و عوامل محيطي وراثتي و فاميلي نام برد. مقايسه ميزان فراخوان در بيرجند و ايران با مطالعههاي كشورهاي غربي كه در آنها حد نصاب فراخوان بالاتر و ميزان فراخوان پايينتر از ايران ميباشد نشان داد كه تفاوت در حد نصاب ميتواند نقش مهمي در تفاوت ميزان فراخوان داشته باشد. همچنين هر منطقهاي با توجه به شيوع بيماري علل آن و كيتهاي موجود سن فراخوان ميتواند حد نصاب مخصوص به خود را داشته باشد (22 14). به نظر ميرسد كه نمونهگيري مجدد كف پا از نوزاداني كه TSH بين -5 9/9 mu/l دارند ميتواند تعداد موارد فراخوان را كاهش دهد. اين امر در پروتكل جديد كشوري از سال 1389 انجام ميشود. بر اساس اطلاعات جمعآوري شده در مطالعه حاضر ميزان بروز كمكاري مادرزادي تيروي يد در نوزادان متولد شده در استان خراسان جنوبي طي سالهاي 1385 تا 1388 به ترتيب از 1/2 به 2/77 در هر هزار تولد زنده افزايش يافته است. اين آمار نشاندهنده اين است كه با گذشت زمان افزايش آگاهي عموم و ساماندهي بهتر طرح غربالگري كمكاري تيروي يد درصد پوشش اين طرح بيشتر شده است. در اين مطالعه از تعداد كل نوزادان غربالگري شده 18823 مورد دختر و 20164 مورد پسر بودند. از نوزادان مبتلا به كمكاري مادرزادي تيروي يد 46/5 درصد دختر و 53/5 درصد پسر بودند. از نظر شيوع جنسي كمكاري مادرزادي تيروي يد در مطالعههاي انجام شده در كشور عربستان سعودي نسبت دختر به پسر 1/8 به (23) 1 در كشور استوني 4 به 1 (24) و در كشور چين 3 به (25) 2 گزارش شده است. اين 195

بررسي شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد... كوكب نمكين و همكاران بيماري در كتاب مرجع نيز در دختران 2 برابر پسران گزارش شده است. در مطالعهاي كه در شهرستان اراك انجام شد دختران و پسران تقريبا به نسبت مساوي مبتلا بودند (17). اين در حالي است كه در مطالعه حاضر پسران 6 درصد بيشتر از دختران مبتلا به كمكاري مادرزادي تيروي يد بودند. اين مطالعه مشابه مطالعهاي بود كه در اصفهان در سال 1381-82 انجام شد. در آن 43/6 درصد از نوزادان هيپوتيروي يد دختر و 56/4 درصد پسر بودند (16). در مطالعه يزد نيز شيوع اين بيماري در پسران بيشتر از دختران بود (26). در مطالعهاي در قزوين از 75 نوزاد دچار هيپوتيروي يدي در طي 48 ماه 48 درصد دختر و 52 درصد پسر بودند (13). بررسي نوزادان بيمار بر اساس محدوده TSH نمونه پاشنه پا نشان داد كه 45 درصد از كل بيماران هيپوتيروي يد (32 نوزاد) TSH كف پا بين 5 تا 9/9 mu/l داشتند 20 درصد (14 نوزاد) TSH بين 10 تا 19/9 داشتند و 35 درصد (25 نوزاد) 20 TSH و بالاتر داشتند. در مطالعه اراك TSH نمونه پاشنه پا در 36 نفر (41/8 درصد) 5-9/9 19 نفر (22/09 درصد) 10-19/9 و 26 نفر (30/23 درصد) 20 mu/l و بالاتر بود (17). در مطالعه قزوين TSH پاشنه پا در 33/3 26/7 40 درصد از نوزادان مبتلا به ترتيب 20 10-19/9 5-9/9 و بالاتر ميليواحد بر ليتر بود (17). همچنين در مطالعه مشابه ديگري در قزوين سطح TSH اوليه در بيماران مبتلا به كمكاري مادرزادي تيروي يد در 49 درصد 5-9/9 25 درصد 10-19/9 و 26 درصد 20 mu/l و بالاتر گزارش شد (13) كه همگي با مطالعه حاضر همخواني دارد. بنابراين با توجه به آمار به دست آمده درصد بالايي (97 درصد) از نوزادان فراخوان شده داراي TSH اوليه -5 9/9 mu/l مبتلا به هيپوتيروي يدي نبودند ولي با توجه به اين كه در حدود نيمي از بيماران (45 درصد) TSH بين 5 mu/l تا 9/9 داشتند حد نصاب TSH پاشنه پا مساوي يا بيشتر از 5 mu/l جهت فراخوان مناسب ميباشد. با توجه به بالا بودن ميزان فراخوان و ابتلا به كمكاري مادرزادي تيروي يد در گروه داراي TSH اوليه 5-9/9 mu/l درصد قابل توجهي از بيماران هيپوتيروي يد مبتلا به نوع گذراي آن هستند. در نتيجه مطالعه گستردهتري در ادامه اين مطالعه جهت تشخيص موارد گذرا بعد از 3 سال ضروري به نظر ميرسد. در ضمن پيشنهاد ميشود كه با پيگيري بيماران در انتهاي سال سوم شيوع كمكاري دايمي تيروي يد نيز بررسي گردد. نتيجهگيري به تعويق افتادن تشخيص و درمان كمكاري مادرزادي تيروي يد حتي به مدت 3 ماه بعد از تولد منجر به از دست رفتن ضريب هوشي به ميزان 50 درصد ميشود. اين در حالي است كه تشخيص و درمان اين بيماري بسيار آسان ميباشد. بنابراين با توجه به شيوع بالاي كمكاري مادرزادي تيروي يد در استان خراسان جنوبي آگاهي دادن به مردم و كادر بهداشتي درماني جهت ترغيب والدين به شركت در طرح غربالگري كمكاري مادرزادي تيروي يد و افزايش درصد پوشش اين طرح ضروري به نظر ميرسد. همچنين با توجه به ميزان فراخوان بالا در اين استان و احتمال كمبود يا زيادي يد در منطقه مطالعههاي تكميلي جهت بررسي ميزان يد در مادران و نوزادان پيشنهاد ميگردد. تقدير و تشكر از همكاري صميمانه مسو ولين محترم مركز بهداشت استان و همكاران ايشان در مراكز بهداشت شهرستانهاي استان تشكر و قدرداني ميشود. 196

دوره 19 شماره 2 تابستان 1391 مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند منابع: 1- Eftekhari N, Asadikaram Gh, Khaksari M, Salari Z, Ebrahimzadeh M. The Prevalence rate of congenital hypothyroidism in Kerman/Iran in 2005-2007. Journal of Kerman University of Medical Sciences. 2008; 15(3): 243-50. [Persian] 2- Kalantari S. Neonatal screening for congenital hypothyroidism (CH) in Rasht. Journal of Medical Faculty Guilan University of Medical Sciences. 2004; 13(50): 76-80. [Persian] 3- Gillam MP, Kopp P. Genetic regulation of thyroid development. Curr Opin pediatr. 2001; 13(4): 358-63. 4- Delange F. Neonatal screening for congenital hypothyroidism: results and perspectives. Horm Res. 1997; 48(2): 51-61. 5- Ordukhanee A, Najafi R, Mehrab Y, Goldaste A, Padyab M, Mirmiran P, et al. Neonatal screening for congenital hypothyroidism late but promising beginning. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism. 2003; 5(18): 133-8. [Persian] 6- Hashemi Pour M, Taghavi A, Mosayyebi Z, Karimi dana M, Amini M, Iranpour R, et al. Screening for congenital hypothyroidism in Kashan, Iran. Journal of Mazandaran University of Medical Sciences. 2004; 14(45): 83-92. [Persian] 7- Kligman RM, Stanton BF, St. Geme JW, Schor NF, Behrman RE. Nelson Textbook of Pediatrics. 19 th ed. Philadelphia: Elsevier, Saunders; 2011. pp: 1895-6. 8- Delavari AR, Yarahmadi Sh, Yazdani Z. Laboratory protocol of neonatal thyroid screening. Tehran: Disease Control Center, Ministry of Health and Medical Education; 2004. [Persian] 9- Rastogi MV, LaFranchi SH. Congenital hypothyroidism. Orphanet J Rare Dis. 2010; 5: 17. 10- Harris KB, Pass KA. Increase in congenital hypothyroidism in New York State and in the United States. Mol Genet Metab. 2007; 91(3): 268-77. 11- Ordookhani A, Mirmiran P, Hedayati M, Hajipour R, Azizi F. An interim report of the pilot study of screening for congenital hypothyroidism in Tehran and Damavand using cord blood spot samples. Eur J Pediatr. 2003; 162(3): 202-3. 12- Karamizadeh Z, Amirhakimi GH. Incidence of congenital hypothyroidism in Fars Province, Iran. Iran J Med Sci. 1992; 17(1-2): 78-80. [Persian] 13- Saffari F, Karimzadeh T, Mostafaiee F, Mahram M. Screening of congenital hypothyroidism in Qazvin Province(2006-2008). The Journal of Qazvin University of Medical Sciences. 2009; 12(4): 43-9. [Persian] 14- Zamani N, Mamdoohi Sh, Pashmkar F. The Incidence of congenital hypothyroidism in Boroujerd city. Proceeding of the 3 rd Iranian Congress of Pediatric Endocrinology; 2010; Nov 30-Dec 3, Isfahan, Iran. 15- Ordookhani A, Mirmiran P, Hedayati M, Hajipour R, Azizi F. Screening for congenital hypothyroidism in Tehran and damavand: An interim report on descriptive and etiologic findings, 1998-2001. Iranian Journal of Endocrinology & Metabolism. 2002; 4(3): 153-60. [Persian] 16- Talaei M, Ahmadian M, Rezayatmand M. Epidemiological situation of neonatal congenital hypothyroidism screening in 1388 in Isfahan Health Center Number Two. Proceeding of the 3 rd Iranian Congress of Pediatric Endocrinology; 2010; Nov 30- Dec 3, Isfahan, Iran. 17- Dorreh F, Mohamadi T. The relationship between recall rate and the incidence of congenital hypothyroidism in the screening program for neonatal hypothyroidism in Arak, 2006. Arak Medical University Journal (Rahavard Danesh). 2010; 13(1): 49-55. [Persian] 18- HashemiPour M, Amini M, Iran Pour R, Javadi AA, Sadri GH, Javaheri N, et al. High prevalence of congenital hypothyroidism in Isfahan, Iran. Ianian Journal of Endocrinology & Metabolism. 2004; 6(1): 13-9. [Persian] 19- Ojule AC, Osotimehin BO. Maternal and neonatal thyroid status in Saki, Nigeria. Afr J Med Med Sci. 1998; 27 (1-2): 57-61. 197

بررسي شيوع كمكاري مادرزادي تيروي يد... كوكب نمكين و همكاران 20- Ordookhani A, Mirmiran P, Hedayati M, Hajipour R, Azizi F. Screening for congenital hypothyroidism in Tehran and Damavand: An interim report on descriptive and etiologic findings, 1998-2001. Iranian Journal of Endocrinology and Metabolism. 2002; 4(3): 153-60. [Persian] 21- Hall SK, Hutchesson AC, Kirk JM. Congenital hypothyroidism, Seasonality and consanguinity in the west Midlands, England. Acta Paediatr. 1999; 88(2): 212-5. 22- Rosenthal M, Addison GM, Price DA. Congenital hypothyroidism: increased incidence in Asian families. Arch Dis Child. 1988; 63(7): 790-3. 23- Henry G, Sobki SH, Othman JM. Screening for congenital hypothyroidism. Saundi Med J. 2002; 23(12): 529-35. 24- Rovet J, Walker W, Bliss B, Buchanan L, Ehrlich R. Long-term sequelae of hearing impairment in congenital hypothyroidism. J pediatr. 1996; 128(6): 776-83. 25- Zhang YQ, Cao QX. Experience in neonatal screening for congenital hypothyroidism. Chin Med J (Engl). 1993; 106(3): 216-9. 198

دوره 19 شماره 2 تابستان 1391 مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند Abstract Original Article Prevalence of congenital hypothyroidism In South Khorasan province (2006-2010) Kokab Namakin 1, Elham Sedighi 2, Gholamreza Sharifzadeh 3, Mahmoud Zardast 4 Background and Aim: Congenital hypothyroidism (CH) is among the most common endocrine disorders in children and a preventable cause of mental retardation. The present study was performed to determine the prevalence and related risk factors of hypothyroidism in neonates in South Khorasan. Materials and Methods: This descriptive-retrospective study was conducted on the data collected through the Neonatal CH Screening Project in South Khorasan during four years (March 2006 - March 2010). Neonates whose TSH of the heel blood was 5 mu/l were recalled and if the serum TSH was 10 mu/l they were accounted as hypothyroid cases. Finally, SPSS software was used to analyze the obtained data. Results: From 38987 neonates, 1248 cases (3.21%) were recalled and serum TSH of neonates was 10 mu/l which was a symptom of hypothyroidism. In the initial screening of hypothyroidism in neonates TSH of the heel blood in 45% was found to be 5-10 mu/l, in 20% it was 10-19.9, and in 35% it was 20. Prevalence of the disease was 1 in 549 living births. Hypothyroidism in boys was 6% more than girls.98.6% of the sick neonates' mothers did not have hypothyroidism 50.7 % of the cases lived in city. Conclusion: Regarding the significance of the disease in developing mental retardation, it is necessary to persuade parents to have their neonates take part in neonatal hypothyroidism screening plan. Key Words: Congenital hypothyroidism, Neonate, South khorasan Journal of Birjand University of Medical Sciences. 2012; 19(2): 191-199 Received: June 04, 2011 Accepted: May 22, 2012 1 Assistant Professor, Department of Pediatric, Faculty of Medicine, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran 2 General Practitioner, Birjand University of Medical sciences, Birjand, Iran 3 Instructor, Department of Social Medicine, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran 4 Corresponding Author, Assistant Professor, Department of Pathology, Faculty of Medicine, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran d_namakin@yahoo.com 199